بازگشت ساختاری و مقعطی

این کار ما یک نوع بازگشت ساختاری است. روان شناسان قدیمی مدعی هستند که شخص را کاملا به دنیای خیالی گذشته باز می گردانند. اگر این حرف صحیح باشد، پس لابد فقط در جاهایی تغییر را ایجاد می کنند که فایده ای ندارد (مثلا در کودکی)! اگر روان شناسی قدیمی واقعا بازگشت را به طور کامل انجام می داد، پس می بایست تا امروز همان کاری را در مورد تامی انجام می داد که تامی، امروز درباره واکنش فوبیایی خودش انجام داد. بازگشت کامل بدین معنی است که تجربه را در تمام نظامها زنده سازید و اگر این کار کردید، آن را تقویت کنید.

بازگشت ساختاری و مقعطی

بازگشت ساختاری و مقعطی که من بر روی تامی انجام دادم به من این اجازه را می دهد که آزادانه به گذشته او بروم و آن محرکهای سمعی و بصری را که در گذشته باعث ایجاد واکنشهای لمسی قدیمی و آزار دهنده می شدند، با مراجع جدید پیوند بزنم. غیر ممکن است که او باز به سراغ آن تجربه برود و هنوز هم بر همان واکنش سابق باقی باشد، زیرا او دوباره عمل یادگیری را انجام داده است. او اکنون نباید فوبیایی باشد. من آن واکنش اولیه را برطرف نکردم. در برخی موارد ممکن است داشتن واکنش فوبیایی نسبت به بعضی چیزها مفید باشد. من در کار خدا دخالت نمی کنم، بلکه فقط باعث می شوم که مردم بهترین موقعیت ها را اتخاد کنند. کار من این است که مراجع را از موضوع خاصی جدا کنم و در اختیار موضوع دیگری قرار دهم. من به افراد این فرصت را می دهم تا با داشتن نیازهای گوناگونی که من حتی چیزی راجع به آنها نمی دانم، انتخاب شایسته ای را بین زنجیره اعتماد به نفس و ترس انجام دهند. و آنها این کار خواهند کرد. در مورد تامی، آن مراجع از گذشته تفکیک شدند و اکنون در او ائتلاف یافته اند و حالا نسبت به یک محرک، دو واکنش وجود دارد.