علل شیمیایی و دارویی افسردگی

علل شیمیایی و دارویی افسردگی

یکی از سرنخ های مهم پیدایش افسردگی را بیمارانی به دست داده اند که با مصرف دارویی به نام رسپرین برای درمان فشار خون تحت معالجه قرار گرفتند. پزشکانی که این دارو را تجویز می کردند دریافتند که بعضی از بیماران پس از مصرف آن افسرده می شوند. وقتی معلوم شد که رسپرین از شمار انتقال دهنده های عصبی به نام کاته کولامین می کاهد، روان پزشکها نتیجه گرفتند که کمبود این انتقال دهنده های شیمیایی در مغز منجر به افسردگی می شود. در مراحل بعدی مشخص شد که مصرف نوع داروی ضدافسردگی یکی داروهای ضدافسردگی تری سیکلیک و دیگری وقفه دهنده های MOI موجب افزایش کاته کولامینی به نام نورپین فرین می شوند.

نورپین فرین بسیار کم تولید افسردگی و نوربین فرین بسیار زیاد ایجاد مانیا می کند. چه راحت. بزودی پای سایر انتقال دهنده های عصبی که برخی از خانواده کلی تری به نام بیوژنیک آمین بودند به میان کشیده شد و نظر به اینکه معلوم شد بسیاری از انواع داروهای ضدافسردگی تری سیکلیک میزان سروتونین را که از جمله انتقال دهنده های عصبی است افزایش می دهد، پژوهشگران نتیجه گرفتند که باید دست کم دو نوع افسردگی وجود داشته باشد. نوعی مرتبط با نورپین فرین کم و نوعی در ارتباط با سروتونین اندک. سایر انتقال دهنده های عصبی، از جمله دوپامین و استیل کولین و دریافت کننده های آنها در زمینه ایجاد افسردگی مورد سوء ظن قرار گرفتند.
اما مسئله به اینجا تمام نمی شود. در حال حاضر معلوم شده که برخی از داروها مانند استروئیدها و فنسی کلین هیدروکلرید موجب بروز نشانه های مانیا می شوند.
از سوی دیگر دارو هم همه مسایل را روشن نمی کند. افسردگی و بیماری مانیا-افسردگی با بسیاری از جنبه های جسمانی نیز ارتباط دارد که پزشکان را از یافتن ارتباط های احتمالی در فکر فرو برده است.