اختلالات عاطفی فصلی

عود کردن افسردگی در هر زمستان و شیدایی خفیف در هر بهار، اختلال عاطفی فصلی نامیده شده است. جین اسکویرول، روان پزشک، برای نخستین بار در حدود سالهای 1800 به این موضوع پی برد. اما تا دهه پیش طول کشید که روان پزشکان موسسه ملی سلامت روان به این مهم پی برند که این تغییرات روحی با نور خورشید در ارتباط است. این روان پزشکها با مطالعه یاد داشت های مردی که مدت 14 سال دوره های افسردگی و شیدایی خفیف خود را رسم کرده بود انگاره منظمی در زمینه تغییر حالات روحی پیدا کردند. پژوهشگران مزبور در یکی از روزهای ماه دسامبر، این مرد را در معرض نور روشن مصنوعی مشابه نور در شرایط ماه های بهاری قرار دادند و افسردگی اش به شیدایی خفیف مبدل شد.

در بررسی های بعدی معلوم شد که نور رشون مصنوعی در از میان بردن افسردگی زمستانی موثر است. روان پزشکان و پژوهشگران ابتدا بر این گمان بودند که نور روشن مصنوعی مانند نور خورشید مانع تولید هورمون ملاتونین می شود که بوسیله یکی از غدد مغزی تولید می گردد. اما بعدا معلوم شد که مقدار ملاتونین، هم در بیمارانی که در اثر نوردرمانی بهبود یافته بودند و هم در کسانی که بهبود نیافته بودند به یک اندازه تخفیف یافته سات و در نتیجه نظریه نقش ملاتونین در شدت افسردگی و مانیا زیر سوال رفت.

در زمینه ارتباط فصول سال و شدت نور در میزان افسردگی و سایر اختلالات عاطفی به بررسی های بیشتری نیاز است، اما به هر صورت مشخص است که نور روشن به درمان بیماران افسرده کمک می کند.