هری پارچ

هری پارچ ( یک هزار و نهصد و یک تا یک هزار و نهصد و هفتاد و چهار )

هری پارچ

هری پارچ در سن بیست و نه سالگی تمامی آثار موسیقی ای که طی چهارده سال بر مبنای چیزی که زورگویی ساز پیانو و گام دوازده آوایی می خواند نوشته بود را در یک اجاق بزرگ آهنی سوزاند. وی چهل و پنج سال باقی عمرش را وقف ساختن نغمه هایی در گام های میکروتونال کرد. نواهایی که مابین نت های کلیدهای ساز پیانو هستند.
پارچ نظریه های پیچیده ای درباره انتوناسیون (کوک نت ها) ارائه کرد و اجراهایی بر همین اساس انجام داد که شامل گام چهل و سه نتی بود که مبنای بیشتر آثارش بود. از آنجا که هیچ سازی که بتوان بر روی آن گام چهل و سه آوایی را نواخت وجود نداشت، پارچ حدود سی ساز هم ساخت.
از سازهای قابل توجهش می توان به این ها اشاره کرد: کیتاراهای یک و دو (ریشه یونانی گیتار ). سازهایی همانند چنگ شامل هفتاد و دو سیم که با لغزش چهار میله شیشه ای صدایی همراه با گلیساندو (تغییر تدریجی کوک) ایجاد می کردند. از جمله سازهای دیگر او دو کروملودئون، ارگ های بادی با اکتاو چهل و سه آوایی که بیش از پنج اکتاو آکوستیک را در بر می گرفت بود. جایگزین کیتارا، با دو بخش شامل هشت سیم و میله های شیشه ای لغزان در زیرم سیم ها، سه گیتار اقتباس شده که به کمک یک میله پلاستیکی امکان ایجاد گلیساندوی بهتری داشتند. مدل های یک و دو دارای شش سیم بودندو و سومی ده سیم داشت.
در ارکسترهای پارچ ایضا از سازهای کوبه ای غیرمعمولی همچون ماریمبا ارویکای فوق بم استفاده می شد که نت هایی در چنان فرکانس های پایینی اجرا می کرد که شنونده بیشتر می توانست آن ها را “حس کند” تا بشنود. ماریمبا مزدا، که از حباب های لامپ کوک شده و از پایه بریده ساخته می شد. زمیو- زیل، که با استفاده از بطری های معلق، قالپاق های اتوموبیل و دسته های پارو صدایی بلند و ناهنجار ایجاد می کرد. تباهی های جنگ که از پوکه های توپ توپخانه، شیشه های پیرکس، یک بدنه چوبی بلند، ماریمبای بم، فلکسیتون های فنری فولادی (ساغزی کبوه ای که از ضربه به ورق فلزی متحرک صدایی همراه با گلیساندو تولید می کند Whang guns ) و یک کدو تشکیل شده بود.