سنگ بناهای اصلی موسیقی

سنگ بناهای اصلی موسیقی: ریتم، ملودی، هارمونی و فرم قطعه موسیقی

سنگ بناهای اصلی موسیقی

وقتی در خصوص فرم موسیقی صحبت می کنیم، منظور طرح ساختاری است که برای خلق یک گونه به خصوص موسیقی استفاده شده است. برای مثال، زمانی که می خواهید یک سونات بنویسید، یک ساختار موسیقایی به خصوص را دنبال می کنید. با وجود اینکه عناصر سبک مانند ملودی اصلی، تم و نشانه سرکلید کاملا به شما بستگی دارند، ولی آنچه سونات را به عنوان یک فرم کلی (آغاز، میانه و پایان) مشخص می کند، از ابتدا توسط محدودیت های فرم سونات تعیین شده اند.
آشنایی با شیوه ی کارکرد فرم، از خیلی لحاظ نوشتن موسیقی را به شدت ساده می کند. مهم تر از همه اینکه، الگو از پیش در اختیار شماست و کافی است که جاهای خالی را پرکنید. چالش اصلی این نکته است که سونات، فوگ، یا کنسرتوی به خصوصی که شما می سازید، با قطعات موسیقی دیگری که در آن فرم نوشته شده است متفاوت باشد.
در تعریف ژانر و فرم اشتراکات زیادی وجود دارد، اما آن ها دو معنای متمایزند. ژانر بیشتر به این می پردازد که موسیقی بدون توجه به ساختارش چگونه صدا می دهد. برای مثال موسیقی جز، پاپ، کانتری و کلاسیک (هرچند که فرم های مشخصی برای موسیقی کلاسیک هم وجود دارد).
مشکلی که در تشخیص فرم ها در موسیقی مدرن پیش می آید این نکته است که موسیقی نو هنوز در حال تکامل است. دانشجویان فرم موسیقی در قرن بیست و یک ممکن است به زودی در کنار بررسی آثار آهنگسازانی زیرا فیلیپ گلس و بتههون به فراگیری ریتم های ضد 4/4 سردمداران موسیقی مث راک مانند استیو آلبینی هم بپردازند.
در این آموزش ها، توضیح می دهیم که زمانی که واژه فرم موسیقایی را به کار می بریم، دقیقا مقصودمان چیست و به بحث در خصوص برخی فرم های موسیقایی متداول تر که به آن برخواهید خورد، می پردازیم.