شکل دادن ملودی

شکل دادن ملودی

ریتمی که هنگام گوش دادن به موسیقی می شنوید معمولا به عنوان ریتم سطحی شناخته می شود. برای مثال، اغلب زمانی که ملت می گویند که ضرب آهنگ یک آهنگ پاپ را دوست دارند، مقصودشان این نکته است که از ریتم سطحی آن لذت می برند، که ممکن است همان الگوی تکرار شونده ریتمیک سازهای کوبه ای باشد. گاهی ریتم سطحی با ضرب پایه آهنگ تطبیق می کند (ضربی که به وسیله کسر میزان مشخص می شود و کل قطعه موسیقی از آن دنباله روی می کند)، به خصوص در موسیقی پاپ که طبل ها و خط باس معمولا ضرب پایه را می زنند. اما گاهی به خاطر سنکوپ (که بر روی ضد ضرب تاکید می کند) ریتم سطحی و پایه با همدیگر جور نمی شوند.
تمپو زمانی که وارد بازی می شود که شما سرعت ریتم را در یک قطعه مورد بحث قرار دهید. موسیقی سریع و سرزنده است یا کند و غمگین؟ سرعتی که یک قطعه موسیقی در آن نواخته می شود، حس کلی موسیقی را برای شنونده ها معین می کند. به ندرت پیش می آید که یک قطعه خیلی شاد، کند و آرام نواخته شود. به همین ترتیب یک آهنگ خیلی غمگین هم با سرعت قطعه پرواز زنبور عسل نواخته نمی شود.

شکل دادن ملودی

بیشتر اوقات ملودی قسمتی از موسیقی است که در خاطرتاهن می ماند. ملودی خط اصلی پیش برنده یک قطعه موسیقی است خطی که هارمونی بر مبنای آن ساخته و پرداخته می شود و قسمتی است که به اندازه ریتم حس یک قطعه را منتقل می کند. برای کس اطلاعات بیشتر در خصوص هارمونی به قسمت های پسین آموزش ها مراجعه کنید.
بیشترین قدرت بیان ملودی از جریان بالا و پایین در زیر و بمی صدا به دست می آید. زیر و بمی یک آهنگ که بالا برود، قادر است بانی شود که موسیقی پرتنش تر یا سرزنده تر شود. زمانی که که پایین برود، به آن قسمت از موسیقی حس مالیخولیایی یا تاریکی می دهد. فرم حرکت زیر و بمی صدا کنتور یا طرح ملودی نامیده می شود.
این جا چهار طرح ملودیک متداول را می بینید:
کمان
موج
کمان معکوس
لولا