ذهنتان را رها کنید و در پی حواستان باشید

بخشی که ضروری است عمل انتخاب را انجام دهد، همان بخشی است که مسئول رفتارتان است. و او کسی است که رفتارتان را در این زمینه می شناسد.
مرد: چنانچه ذهنیت خلاق ناخودآگاه، از دادن هرگونه موقعیتی سرباز زد، آن وقت چه؟
اگر با او مودب باشید هرگز چنین اتفاقی نمی افتد. چنانچه به عنوان یک روانکاو، به خلاقیت و ضمیر ناخودآگاه افراد احترام نگذارید، آن ها ارتباطشان را با شما قطع خواهند کرد.
زن: من و طرف مقابلم هر دو دریافتیم که ذهنهای خودآگاه ما، در اکثر مواقع تغییرات را نمی پذیرند.
کاملا با این موضوع موافقم. این مطلب در باب روان شناسان بسیار صادق است، علی الخصوص چنانچه آن موقعیت ها از ضمیر ناخودآگاه آمده باشند. این قضیه الزاما در باب سایر افراد جامعه صدق نمی کند و دلیل هم دارد، چونکه ذهنهای خودآگاه روان شناسان بسیار فضولند.

ذهنتان را رها کنید و در پی حواستان باشید

تقریبا همه مکاتب روان شناسی مدرنی که من می شناسم، بر این موضع تاکید دارند که برای ایجاد تغییرات، الزاما ضروری است آگاه بود. این حرف بیخودی است.
زن: من در باب هشیاری و آگاهی دچار سردرگمی شده ام. رواندرمانی گشتالت راجع به اهمیت آگاهی صحبت می کند و . . .

زمانی فریتز پرلز درباره هوشیاری گفت “ذهنتان را رها کنید و در پی حواستان باشید” و من فکر می کنم که او درباره آگاهی، داشت به تجارب اشاره می کرد. گمان کنم او شک داشت که بدون دخالت ضمیر خوداگاه بتوان دارای درک حسی بود.

او مطلبی با عنوان منطقه غیرنظامی تجارب نوشت که در آن گفته بود صحبت کردن با خود، بدان معنی است که تا جای ممکن با تجاربمان قطع رابطه کرده ایم. او گفت که ایجاد تصاویر بصری، قدری به داشتن تجربه نزدیک تر است.

و او گفت که داشتن احساسات، نزدیکترین حالت نسبت به داشتن تجربه است.

منبع : دیوید گروسک