آموزش کیبورد

all7 | سپتامبر 13, 2014 | کیبورد / ارگ | بدون دیدگاه

کیبورد

یک کیبورد موسیقی یک ست از لایه های فشرده مجاور یا کلیدها بر روی یک ساز موسیقی است. کیبوردها معمولا حاوی کلیدهای برای نواختن سیستم 12 نتی در گام های موسیقی غربی هستند. تلفیق کلیدهای بزرگتر، طولانی تر و کلیدهای کوچکتر و کوتاه تر، فواصل یک اکتاو را تکرار می کنند. فشردن یک کلید بر روی یک کیبورد باعث می شود که ساز تولید صدا کند، چه بصورت مکانیکی و فشردن یک سیم مانند پیانو، پیانوی الکتریک و کلاویکورد و چه کشیدن یک سیم مانند هارپیسکورد و یا باعث به جریان افتادن هوا در یک لوله (مانند ارگ) و ضرب زدن یک زنگ (مانند کاریلون). در کیبورد های الکترونیک و الکتریک، فشار دادن یک کلید باعث اتصال به یک مدار می شود (مانند ارگ همند، دیجیتال پیانو، سینتی سایزر). تاکنون رایج ترین کیبورد موسیقی پیانو بوده است که طراحی و آرایش کیبورد بعضی اوقات به کیبورد پیانو نیز ارجاع داده می شود.

آموزش اصطلاحات کیبورد

همراهی خودکار / تشخیص آکورد : همراهی خودکار یک استایل های برنامه ریزی شده است که آکوردهای مشخصی را موقعی که یک تک کلید روی کیبورد فشار داده می شود، پخش می کند. برای مثال، نوازنده همراه خودکار را روشن و فعال کرده و نت C در محدوده پایین کیبورد را فشار می دهد و این ویژگی یک آکورد C ماژور برای او می نوازد. در بسیاری از کیبوردها، ویژگی همراه خودکار یا auto accompaniment آکوردهای اتوماتیک در یک ریتم و استایل مناسب برای سبک موسیقی مورد نظر شما را پخش می کند. وقتی ترک ریتم روی کیبورد روشن شود، آکوردهای اتوماتیک، با توجه به تمپو ترک موسیقی، بصورت اتوماتیک شروع به نواختن می کنند. خیلی از کیبوردها یک آپشن اضافه آکوردهای بیس خودکار بر روی دستگاه نیز مانند سایر آکوردهای پیچیده دارند.

نمایش : بیشتر کیبوردها، آهنگ های دمو از پیش برنامه ریزی شده دارند. این آهنگ های دمو یکی از استفاده هایی که دارند این است که فروشنده توسط آن می تواند توانایی های کیبورد را نمایش بدهد و صداها و افکت های آن را به نمایش بگذارد. این آهنگ های دمو می توانند هم برای سرگرمی و هم به منظور آموزشی بکار روند. بعضی از کیبوردها شامل یک ویژگی آموزشی هستند که نت هایی که باید نواخته شوند را روی صفحه نمایش نشان می دهند و منتظر نوازنده برای فشردن نت درست می مانند.

حساسیت لمس : (همچنین در بعضی از دفترچه راهنماهای سازندگان velocity یا سرعت نیز نامیده شده است) وقتی ارزان ترین کیبوردها فقط به سادگی سوئیچ های خاموش و روشن هستند، سازهای میانی و سطح بالا پروسه تولید صدا را مانند سازهای زهی شبیه سازی می کنند که به فشار وارد شده بر روی یک کلید حساس هستند. سازهای سطح میانی فقط یکی دو سطح از حساسیت را دارند. مدل های حرفه ای و گرانتر ممکن است محدوده وسیع تری از حساسیت را داشته باشند. برای این منظور، دو سنسور برای هر کلید نصب می شود. یک سنسور مشخص می کند که کی کلید فشار داده شده است و دیگری مشخص می کند کی کلید کاملا فشار داده شده است. در بعضی از کیبوردهای الکترونیک و دیجیتال پیانوهای سطح بالاتر حتی سنسور سوم نیز نصب می شود. این سنسور سوم به نوازنده اجازه نواختن یک کلید را حتی در موقعی که دیگر از حالت فشرده شدن درآمده است را می دهد. این امکان اجازه نواختن سریع تر و بسیار دقیق تر را برای نت های تکرار شونده به شما می دهد. زمان بین دو (یا سه) سیگنال به کیبورد اجازه می دهد که مشخص کند velocity و سرعت کلیدی که نواخته شده را شناسایی کند. با توجه به وزن، این سرعت به عنوان شدت ضربه به کلید در نظر گرفته می شود. بر مبنای این مقدار، صدای نرم یا بلند مطابق با ضربه تولید می شود. نوع های کمتر پیچیده ویژگی حساسیت لمس، فقط باعث تغییر میزان بلندی صدای مربوطه می شوند. نوع های پیچیده تر و گرانتر، هم در شدت و بلندی صدا و هم در طنین آن تغییر ایجاد می کنند که دقیقا سبک و شیوه پیانو یا پیانوی الکتریک را شبیه سازی می کنند که وقتی صدا کم و زیاد می شود، باعث تفاوت در تن صدا نیز می شود.بعضی از سیستم های حساسیت لمس پیچیده این امر را با سمپل های فراوان از یک ساز آکوستیک برای هر نت آن در حالات مختلف (ضرب آرام، میانی، شدید) انجام می دهند. از سوی دیگر، یک افکت مشابه هم با استفاده از مدل سازی سینتی سایزری مانند ASDR envelope یا مدل سازی دیجیتال هم می تواند این کار را شبیه سازی کند. (برای مثال برای ضربات قوی، کیبورد یک طنین همراه با ضربه قوی ایجاد می کند. مانند کیبورد فندر رودز که یک صدای بلند و نویزدار در هنگام ضربات سخت دارد)

بعد از لمس : یک ویژگی که در اواخر دهه 1980 به بازار آمد (البته سینتی سایزرهایی مانند CS-80 که به طرز وسیعی توسط هنرمندانی مانند ونگلیس (ونجلیس) استفاده می شدند از اوایل 1977 افترتاچ را ارائه کردند) که به موجب آن پویایی و دینامیک بعد از اینکه کلید فشرده می شد، به آن اضافه می شد و اجازه می داد صدا به طریقی، مدل سازی شود (مانند محو شدن تدریجی یا بازگشت) براساس مقدار وارد شده به کیبورد. برای مثال، در بعضی از صداهای سینتی سایزری اگر کلید ادامه پیدا کند و سخت فشرده شده باشد، کیبورد یک افکت مانند ساستین یا ویبرتو به صدای آن اضافه می کند. افترتاچ ( بعد از لمس) در بسیاری از کیبوردهای سطح میانی و سطح بالا پیدا می شود و یک منبع مدل سازی مهم در کیبوردهای امروزی است. افترتاچ در بسیاری از موسیقی های از اواسط تا اواخر 1980 بکار رفته است مانند پد زهی شروع کننده کاک روبین در وقتی قلب تو ضعیف است که فقط با استفاده از افترتاچ (یا یک دست بر روی کنترل شدت صدا) ممکن و قابل پیاده سازی است. افترتاچ بصورت نرمال روی کیبوردهای مقدماتی خانگی یا ارزان پیدا نمی شود.

پلی فونی : در اصطلاحات دنیای موسیقی دیجیتال، پلی فونی به حداکثر نت هایی که می تواند توسط تولید کننده صدا در یک زمان واحد تولید شود، گفته می شود. پلی فنی بصورت معناداری صدای نرم تر و انتقال های طبیعی تری بین نت ها دارد. کیبوردهای الکترونیک اسباب بازی ارزان و طراحی شده برای کودکان معمولا فقط یک نت در یک زمان واحد را می نوازند. بسیاری از کیبوردهای ارزان می توانند چهار یا پنج نت را همزمان بنوازند. کیبوردهای با کیفیت بالاتر می توانند بالای 10 نت را نیز همزمان بنوازند و معمولا این مقدار از 32 تا 64 نت است.

چند طنینه : قابلیت نواختن بیشتر از یک صدای ساز در یک زمان واحد. مانند قابلیت کیبورد رولند MT-32 که تا 8 ساز مختلف را در آن واحد می نوازد.