واکنش سوگ 1

زیگموند فروید در سوگواری و مالیخولیا واکنش سوگ را با اختلال عمده افسردگی یا مالیخولیا مقایسه می کند :

ویژگی های بارز ذهنی مالیخولیا اندوهگینی شدید، بی علاقگی به دنیا، ناتوانی در عشق ورزیدن، دشواری در فعالیت و کاهش احساس ارزشمندی تا حد بدگویی و ناسزا گفتن به خویشتن و انتظار مبهم مجازات شدن است. مشکل زمانی بیشتر می شود که می بینیم این خصوصیات به استثنای یک مورد، در شرایط اندوه هم صدق می کند. در اندوه سوگ کاهش عزت نفس در کار نیست، اما در سایر موارد ویژگی ها دقیقا مشترک هستند.

واکنش سوگ و به عبارتی واکنش بازماندگان به مرگ عزیزان، به بهترین شکل به وسیله اریک لیندمان، روان پزشک بیان شده است که در سال 1941 با اقوام داغدار اشخاصی که در جریان حریق بوستون از بین رفتند مصاحبه کرد. دیگران نیز در زمینه از دست دادن اعضای بدن در اثر جراحت یا بیماری واکنش های مشابهی را گزارش کرده اند. در حالی که شدت، مدت و بافت واکنش سوگ به برداشت شخص از فقدان و طرز تلقی او بستگی دارد، لیندمان توانست مراحل مختلفی را برای سوگواری طبقه بندی کند. اشخاصی که اخیرا یکی از عزیزان خود را از دست داده اند، ممکن است احساس خود را در پاراگراف های زیر بیابند. احساسات و واکنش های دردناک اجزاء طبیعی سوگ هستند، اما با گذشت زمان اندوه کاستی می گیرد و در نهایت خاطره ای بر ذهن می نشیند.

نخستین مرحله سوگ که اغلب کم دوام است، دوره کرختی و بی احساسی است. بیماری که شوهرش را از دست داده بود می گفت پس از مرگ همسرش، انگار که ستاره سینمایی بود که نقش یک بیوه را بازی می کرد. مراسم خاکسپاری را انجام داد، از دوستان و بستگان داغدار در منزل پذیرایی کرد و با وکیل خانواده تماس گرفت. این زن از اینکه توانسته بود به جزئیات امر بپردازد و حتی با همکارانش از کارهایی که انجامشان فوریت داشت حرف بزند تعجب کرده بود. البته گروهی نیز می کویند که در چند روز نخست بعد از مرگ عزیزان خود چنان آشفته و گیج بوده اند که هرگونه برنامه ریزی برایشان غیرممکن بوده است.

این احساس جدایی، کرختی، یا شوک ممکن است یک واکنش طبیعی برای حراست از ما در برابر فقدان های بزرگ باشد. کسل شدن و این باور که باید از دیگران مراقبت کنیم، نخستین اقدام تدافعی ما در برابر چیزی است که در غیر اینصورت می تواند اندوه، ترس یا خشم ادامه دار باشد.

ادامه متن…