علل نرونی افسردگی

علل نرونی افسردگی

از جمله نخستین اختلالات جسمانی می توان به غیر طبیعی بودن نرونی اشاره کرد که ناشی از آسیب یا بد عمل کردن مغز است. بیماری هانتینگتون نمونه ای است که می توان از آن یاد کرد. اشخاصی که از این بیماری رنج می برند به تدریج توانایی های ذهنی خود را از دست می دهند و از کنترل حرکات اندام های خود باز می مانند . نکته جالب برای دانشمندانی که در زمینه اختلالات عاطفی مطالعه می کنند این حقیقت است که نشانه های بیماری مانیا-افسردگی اغلب در اوایل شروع بیماری هانتینگتون مشاهده می شود. به همین دلیل، اگر درباره مراحل اولیه این بیماری مطالعه کنیم، احتمالا به نکات بیشتری در ارتباط با مانیا و افسردگی پی می بریم.
در مورد بیماری پارکینسون که به عنوان یک بیماری نورونی و عصبی رواج بیشتری دارد همین مطلب صدق می کند. در جریان این بیماری مرگ عصب هایی که دو منطقه را در محدوده مغز به هم متصل می سازند، اختلال حرکتی ایجاد می کند. این عصب ها دوپامین انتقال دهنده های عصبی را برای برقراری ارتباط با یکدیگر مورد استفاده قرار می دهند. اشخاصی که از بیماری پارکینسون رنج می برند اغلب افسرده هستند و روانپزشکها اختلال روانی این گروه را نیز درست به همان شکلی که با افسردگی عمده ناشی از عواملی به غیر از پارکینسون برخورد می کنند درمانی می نمایند.
جالب این جاست وقتی حرکات غیر طبیعی در بیماران مبتلا به پارکینسون بوسیله داروی ال دوپا درمانی می شود، برخی از بیماران به مانیا دچار می شوند.
یکی دیگر از علل افسردگی سکته است که در اثر قطع ناگهانی خون به بخشی از مغز ایجاد می شود. با توجه به پژوهش های بعمل آمده 25 درصد اشخاصی که سکته مغزی می کنند به افسردگی بالینی گرفتار می شوند. دکتر باب رابینسون، روان پزشک بیمارستان جان هاپکینز و همکاران او به این نتیجه رسیده اند که این قبیل آسیب های مغزی می تواند با نابود کردن عصب های مورد استفاده انتقال دهنده های کاته کولامین، ایجاد افسردگی کنند. این گروه همچنین به این نتیجه رسیده اند که محل آسیب دیدگی در مغز، در چگونگی بروز افسردگی و شدت آن نقش مهمی بازی می کند.